கடந்துவிட முடியாது
இருவிரல் இணைப்பில்
இறுதியாய் கடந்த பாதை
தோல் உரசாத கனத்தில்
விழிகள் உரசி
ஊடுருவிய மின்சாரம்...
தொட்டால் பளீச் என
வெட்டும் மின்வெட்டை போல
உடல் தொட்டு நடுங்கியது...
அவளின் நீளக்கருங் கூந்தல்
காற்றோடு அசைந்து
என் முகம் தழுவ
தென்றலோடு கரைந்து போனேன்..
விளையாட்டாய் வம்பிலுக்க
வேண்டும் என்றே வந்தாள்
தன் இடையை வளைத்து
என் மனதை மயக்கி...
யாரும் கண்டுக்கொள்ளாத
நிமிடத்தில் கண்ணத்தில்
பச்சை குத்தினால்
தன் இதழ் ஊசியால்...
அவள் விரல் ரேகையெல்லாம்
இதழ் ரேகையாக
பதிந்துவிட்டது
கண்ணக்குழி இடுக்கில்...
கால் போன போக்கிலே
மனங்களும் போனது..
ஒன்றை ஒன்று பின் தள்ளி...
அவள் ஓர விழிகளில்
என் வார்த்தை
மௌனமாகி போனது...
சந்தோசமான நாட்களுக்கு
மத்தியில்
சில நித்திரை கனவுகளும்
என் வீட்டு கதவை
தட்ட தான் செய்கின்றன...
காலத்தின் சுழற்சியில்
வாழ்க்கை பாதையில்
மாரி
கொட்டியும்
தீர்க்கிறது...
கானல் நீராய்
கண் கட்டியும் நீர்க்கிறது...
அவளுடனான நினைவு பாதைகளை
கால் கொண்டு
மட்டும்
கடந்து விட முடிவதில்லை...
✍️அமரகவி
கருத்துகள்